Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1402

วังเหริ่นมองชนบทที่สงบในยามโพล้เพล้ แล้วอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจลึกๆ กลิ่นหอมของดอกไม้ลอยอวลในอากาศ แปลงผักเล็กๆ หลังรั้วเขียวสดจนสะดุดตา เธอเดินเข้าไปอย่างแผ่วเบา มองพุ่มเถาแตงกวาสีเขียวสด แล้วอุทานออกมาด้วยความชื่นชม "ชนบทนี่ดีจริงๆ นะ ดูสิ เถาแตงกวาพวกนั้น เขียวชอุ่มน่ารักจัง!"

"ชนบทก็ดีนะ อากาศบริ...