Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1318

ไทยลิท-โปร: บทแปลวรรณกรรมจีน-ไทย

"ไอ้พวกเวรเอ๊ย! รีบร้อนจะไปไหนนักหนา!" อู๋ซงเฟิงได้สติกลับมา เขาสบถด่าใส่รถคันเล็กที่แล่นจากไปไกลแล้วอย่างเดือดดาล! เขามองเสื้อผ้าที่เพิ่งเปลี่ยนออกเปรอะเปื้อนไปด้วยโคลนน้ำ อดรู้สึกท้อแท้ไม่ได้ มีรถมันก็ดีอย่างนี้แหละ! เขาคิดในใจ พลางเดินหน้าไปอย่างหม่นหมอง

ซื้อย...