เวลาผ่านไปเหมือนสายน้ำ

บทที่ 1195

"อู๋ซงเฟิงเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้น

หลี่เซี่ยนเซี่ยนรู้สึกหม่นหมองขึ้นมาทันที สิ่งที่เขาพูดก็เป็นความจริง หากเช่าบ้านอยู่ข้างนอกคนเดียว เสี่ยวเป่าก็ต้องไปโรงเรียนอนุบาล ถ้าตัวเองไปทำงานไม่ได้ ต้องพึ่งอู๋ซงเฟิงคนเดียว ก็คงลำบากเขาเกินไปจริงๆ

"ก็อยู่ที่นี่ไปก่อนแล้วกัน..." อู๋ซงเฟิงพูดเสียงเบา ล้ว...