Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1073

ร้านอาหารเช้าไม่ได้ขายอาหารกลางวัน เจ้เฟิ่งจึงหยิบเก้าอี้มานั่ง จ้องมองผู้คนที่เดินผ่านไปมาบนถนนด้วยสายตาเหม่อลอย

เวลาอาหารกลางวันมาถึงแล้ว แต่สามีของเธอก็ยังไม่มีวี่แววจะปรากฏตัว หัวใจของเธอยิ่งรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น เธอสะอื้นพลางเช็ดน้ำตา คิดว่านั่งเก้าอี้ของร้านคนอื่นนานๆ ก็กระไรอยู่ จึงสั่งก๋วยเต...