Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 549

เหยียนจิงมองเฉิงเฉิง รอยยิ้มของเฉิงเฉิงเหมือนกล้วยไม้ป่าที่เบ่งบานยามเที่ยงคืน แต่กล้วยไม้ดอกนี้กำลังจะเหี่ยวเฉา ไม่อาจบานสะพรั่งได้อีก

ความรักเป็นเรื่องไร้ประโยชน์ที่สุด เฉิงเฉิงเข้าใจดี เธอจึงไม่เคยเรียกร้องอะไร หลายปีมานี้ เธอยอมเป็นเพียงต้นไม้ใหญ่ หยั่งรากลึกข้างกายไป๋ซุ่น คอยปกป้องเขาจากสายลมแ...