เทพแพทย์ผู้พิชิตใจสาว

บทที่ 1

"คุณคือแอปเปิ้ลน้อยๆ ของฉัน รักคุณมากแค่ไหนก็ไม่มีวันพอ..." เสียงเรียกเข้าที่ทั้งทันสมัยและไพเราะดังขึ้นในห้องเช่าแคบๆ มืดๆ เวลาสิบโมงเช้า

"ใครวะมารบกวนความฝันกู!" เหยียนจิงที่ถูกปลุกจากการหลับใหลรู้สึกหงุดหงิดอย่างมาก เขาคว้าโทรศัพท์มาดู พบว่าเป็นเบอร์ที่ไม่รู้จัก จึงรับสายด้วยน้ำเสียงไม่สู้ดีนัก "ใครวะ?"

"สวัสดีค่ะ ที่นี่บริษัทจิงทงเอ็กซ์เพรส มีพัสดุถึงคุณแล้วค่ะ กรุณาลงมารับด้วยนะคะ" เสียงหวานของผู้หญิงดังมาจากปลายสาย

"อ๋อ งั้นรอแป๊บนะ" เหยียนจิงนึกขึ้นได้ว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนเขาสั่งซื้อนิยายเล่มหนึ่งทางออนไลน์ เขาจึงดิ้นลุกจากเตียง แม้แต่ฟันยังไม่ได้แปรงก็รีบลงไปข้างล่าง

เหยียนจิงอาศัยอยู่ในบ้านเก่าในตรอกแคบๆ รถส่งของเข้ามาไม่ได้ มักจะจอดรออยู่ที่ปากซอย พอเหยียนจิงลงมา เขาก็เห็นรถตู้คันหนึ่งจอดอยู่ที่ปากซอยแต่ไกล บนรถมีตัวอักษรใหญ่เขียนว่า "จิงทงเอ็กซ์เพรส"

เหยียนจิงรีบเดินเข้าไปหา ทุกครั้งที่เขารับพัสดุ เขาจะรู้สึกตื่นเต้นเล็กๆ เหมือนกำลังไปรับเจ้าสาว

"เอ๊ะ คราวนี้เป็นผู้หญิงด้วย?" พอมาถึงหน้ารถตู้ เหยียนจิงเห็นว่าพนักงานส่งของเป็นสาวอายุราวๆ ยี่สิบปี ผมหางม้า ยิ้มแล้วดูน่ารักมาก

"สวัสดีค่ะ มารับพัสดุใช่ไหมคะ? ขอดูบัตรประชาชนหน่อยค่ะ" พี่สาวส่งของพูดด้วยน้ำเสียงแบบมืออาชีพ

เหยียนจิงไม่พูดเยอะ ล้วงบัตรประชาชนจากกระเป๋ายื่นให้เธอ

หลังจากพี่สาวส่งของตรวจสอบแล้ว เธอก็หยิบพัสดุชิ้นเล็กออกมาจากรถ พร้อมกับหยิบปากกาส่งให้เหยียนจิง ชี้ไปที่จุดหนึ่งบนใบส่งของ "กรุณาเซ็นรับตรงนี้ค่ะ"

"ได้เลย" เหยียนจิงตอบ กลิ่นปากแรงของเขาทำให้พี่สาวส่งของรีบถอยหลังไปสองก้าว

หลังจากเหยียนจิงเซ็นชื่อเสร็จ เธอจึงกลั้นหายใจเข้ามาใกล้ แล้วฉีกใบส่งของออก

"ขอบคุณนะ" เหยียนจิงโบกพัสดุในมือพลางพูดกับพี่สาวส่งของ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเขากำลังขอบคุณ แต่เธอกลับหนีห่างขนาดนั้น

"หรือว่าเพราะพี่ชายคนนี้สง่างามเกินไป เธอเลยไม่กล้าเข้าใกล้?" เหยียนจิงสงสัยในใจ แล้วก็เชื่อความคิดนี้ทันที โดยไม่ทันสังเกตสีหน้ารังเกียจของพี่สาวส่งของ แล้วเดินจากไป

"มาเลยที่รัก พี่ชายจะช่วยถอดเสื้อผ้าให้" กลับถึงห้องเช่า เหยียนจิงรีบหยิบกรรไกรออกมา พัสดุชิ้นนี้ถูกพันด้วยเทปกาวหลายชั้นทั้งข้างในข้างนอก ปิดแน่นมาก ถ้าใช้มือเปล่าเขาเปิดไม่ได้แน่

"แฉะ" เทปกาวฉีกขาดภายใต้กรรไกร เหยียนจิงแกะห่อพัสดุ ในที่สุดก็เห็นหนังสือเล่มที่เขาใฝ่ฝันมานาน แม้จะเป็นยุคดิจิทัลแล้ว แต่เขายังคงรักษานิสัยการอ่านหนังสือกระดาษไว้

"อืม ไม่เลวๆ" ได้กลิ่นหมึกพิมพ์เฉพาะตัวของหนังสือกระดาษ อารมณ์ของเหยียนจิงก็ดีขึ้น เขายื่นมือหยิบหนังสือขึ้นมา พลิกดูสองสามหน้า พบว่าคุณภาพกระดาษดีทีเดียว การพิมพ์ก็ไม่เลว

"เอ๊ะ นี่อะไร?" ขณะที่เหยียนจิงกำลังพลิกหน้า มีบางอย่างร่วงออกมาจากหนังสือ เขาหยิบขึ้นมาดู เป็นสมุดเล่มเล็กๆ ปกสีฟ้า ข้างบนเขียนตัวอักษรจีนโบราณสองตัวว่า "อี้จิง" (คัมภีร์การแพทย์)

"เจ้าของร้านจัดโปรโมชั่นซื้อหนึ่งแถมหนึ่งเหรอ?"

เหยียนจิงพูดกับตัวเองพลางเปิดสมุดเล่มเล็กนั้น

พอเปิดออกมา เหยียนจิงก็อึ้ง เพราะสมุดเล่มเล็กนี้มีเนื้อหาเต็มหลายสิบหน้า ล้วนแต่เป็นสิ่งแปลกๆ เช่น ภาพร่างกายมนุษย์ที่มีจุดฝังเข็มเต็มไปหมด สมุนไพรรูปร่างประหลาด ข้างๆ ยังมีคำอธิบายประกอบด้วย

"หลอกกันชัดๆ" เหยียนจิงพลิกดูสองสามหน้า เขาไม่ใช่หมออาชีพ ไม่มีความรู้ทางการแพทย์ ก็เลยไม่รู้ว่าเนื้อหาในสมุดเล่มนี้จริงหรือเปล่า มีประสิทธิภาพหรือไม่ เขาสงสัยว่านี่น่าจะเป็นกิจกรรมส่งเสริมการขายของร้าน เพื่อให้ลูกค้ารีวิวดีๆ เท่านั้น

"ช่างเถอะ ยังไงก็ได้ฟรี" เหยียนจิงโยนคัมภีร์การแพทย์ไปข้างๆ อย่างไม่ใส่ใจ แล้วหยิบนิยายขึ้นมาอ่านอย่างเพลิดเพลิน นี่ต่างหากคือสิ่งที่เขาสนใจจริงๆ

เวลาที่คนกำลังจดจ่อกับอะไรสักอย่าง มักรู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วมาก เช่นเดียวกับเหยียนจิง เขาจมอยู่ในโลกของนิยายอย่างสมบูรณ์ จนกระทั่งท้องร้องโครกคราก เขาจึงวางหนังสือลงอย่างอาลัยอาวรณ์ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู พบว่าเป็นเวลาบ่ายสองโมงแล้ว

"ต้มอะไรกินง่ายๆ ดีกว่า..." เหยียนจิงลุกขึ้น เมืองชิงไห่ที่เขาอาศัยอยู่แม้จะเป็นเมืองระดับสองแต่ค่าครองชีพไม่ได้ต่ำ เขาจึงไม่อยากเสียเงินไปกินข้างนอก มักจะซื้อของมาทำกินเอง เขาเป็นเด็กบ้านนอก ทำอาหารเป็นอยู่แล้ว

นอกจากนี้ เหยียนจิงยังเผชิญกับปัญหาที่หนักหนากว่านั้น เขาเพิ่งเรียนจบมัธยมปลายมาเกือบสองเดือน ยังหางานไม่ได้เพราะไม่รู้จะทำอะไรดี เงินไม่กี่พันที่เอามาจากบ้านก็ใกล้จะหมดแล้ว ถ้าเขาไม่รีบหางานทำ แม้แต่ค่าเช่าห้องไม่กี่ร้อยก็จะไม่มีจ่าย

"ชีวิตช่างยากลำบากจริงๆ!" ในห้องเดี่ยวที่เป็นทั้งครัว ห้องนั่งเล่น และห้องนอน เหยียนจิงถอนหายใจให้กับเพดาน แล้วเปิดตู้เย็นมือสองดูว่ายังมีอะไรกินได้บ้าง

สิ่งที่ทำให้เขาเหงื่อตกคือในตู้เย็นเหลือแค่แตงกวาสองลูกเท่านั้น