Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 113

สุยี่เออะแค่นเสียงเบาๆ หวังเชิ่งรีบดิ้นหลุดออกมา โบกมือพลางพูดว่า "บุญคุณอันนี้ ผมรับไม่ไหวหรอก"

คำพูดนั้นทำให้เธอกลอกตาทันที แล้วก็ไม่ได้พูดวกวนกับเขาอีก

ช่วงเช้า หวังเชิ่งออกจากโรงงานยา ไปที่บ้านพี่สะใภ้ เห็นว่าเธอทำอาหารเช้าไว้แล้วตั้งแต่เนิ่นๆ แต่ยังไม่ได้กิน พอหวังเชิ่งเข้ามา เขาก็เข้าใจทันที...