Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 880

ฉันแอบหัวเราะในใจ ดีซะอีกที่ร้องไห้ไม่ออก จะได้ช่วยถ่วงเวลา

หลังจากวุ่นวายมาพักใหญ่ เฉินห่าวอวี่ดูเหมือนจะสังเกตเห็นความผิดปกติ จู่ๆ ก็ก้าวออกมาจากฝูงชน คว้ามือเหลียงอวี้เจินแล้วพาเดินไปที่รถพลางบอกว่า "เดินไปร้องไห้ไปก็ได้เหมือนกัน"

ฉันกับภรรยายังไม่ทันได้ตั้งตัว เหลียงอวี้เจินก็ถูกลากขึ้นรถไปแล้...