Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 82

ฉันไม่ทันตั้งตัว โดนเข้าให้อย่างจัง เพื่อบรรเทาความเจ็บปวด ฉันจำต้องเป็นเหมือนหุ่นเชิดตามส้นรองเท้าของเธอ เขย่งปลายเท้าหลบหลีก แต่ก็ถึงขีดจำกัดอย่างรวดเร็ว ฉันรีบขอความเมตตา "โอ๊ย เบาๆ หน่อย เบาๆ หน่อย"

เธอราวกับราชินีที่ครอบครองทั้งแผ่นดิน มองฉันที่เป็นเหมือนหุ่นเชิดด้วยสายตาแห่งชัยชนะ เลียนแบบน้ำ...