ดอกไม้บานสะพรั่ง

บทที่ 373

ตอนนี้ไม่มีข้อห้ามมากมายเหมือนเมื่อก่อน ผมถือแก้วเหล้าเดินตรงไปหาเกาเยว่ เมื่อได้ยินเสียงที่ผุดขึ้นอย่างกะทันหันจากด้านหลัง เธอสะดุ้งตกใจ พอเห็นว่าเป็นผม รอยยิ้มจางๆ ที่แฝงความจำยอมก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอ

เพียงแค่รอยยิ้มของเธอ ก็ทำให้คนนับไม่ถ้วนต้องตะลึง ราวกับหิมะที่ละลายแล้วเผยให้เห็นทุ่งดอกไม้ป่า...