Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 344

เธอถูกทรมานจนอ่อนระโหยโรยแรง แม้แต่จะยืนก็ยังยืนไม่มั่น ขาขาวผ่องงอพับ ก้มหน้า ปล่อยให้โซ่เหล็กที่ข้อมือห้อยอยู่กลางอากาศ

ฉันถึงกับรู้สึกเจ็บปวดใจเมื่อได้เห็น และยังรู้สึกโกรธ หันไปมองเติ้งอี้ด้วยสายตาดุดัน ถึงอย่างไรโจวเสวี่ยเหมยก็เป็นภรรยาของเขา เขาจะทรมานเธอเช่นนี้ได้อย่างไร

เติ้งอี้กำลังมองฉัน...