Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 217

ก้าวขึ้นเวทีอย่างสั่นเทา รับไมโครโฟนจากมือพิธีกร มือสั่นจนแทบจะจับไม่อยู่ สูดลมหายใจลึกๆ หลายครั้งก่อนพูด หัวใจยังคงเต้นรัว พยายามอ้าปากพูดหลายครั้ง แต่ไม่รู้จะพูดอะไรดี

สุดท้ายก็นึกออก นึกถึงสูตรสำเร็จเก่าๆ ที่ใช้ได้ตลอดกาล เริ่มด้วยการขอบคุณบริษัทที่ให้โอกาส ขอบคุณผู้บริหารที่เอาใจใส่ พูดยกย่องบร...