Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 203

แต่ผมเพิกเฉยคำพูดช่วงแรกไปโดยอัตโนมัติ กลับเป็นประโยคหลังที่ทำให้ผมตกใจจนสะดุ้ง ผมมองลู่ยุนอย่างสงสัย

"ฮิๆ ถ้าผมอาศัยเส้นสายล่ะก็ ผมก็นั่งตรงนั้นได้เหมือนกัน" ลู่ยุนพูดพลางยิ้มกริ่ม ท่าทางสบายๆ ราวกับว่าการได้นั่งแถวไหนเป็นเรื่องง่ายดายสำหรับเขา

ผมจ้องมองลู่ยุนโดยไม่ตอบอะไร เขาเองก็บอกว่าทำงานที่ส...