Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1799

ผมวางขวดเหล้าลงโดยไม่รู้ตัว ลูบไล้ใบหน้างามที่คิดถึงทั้งวันทั้งคืน แต่ทั้งหมดนี้เป็นเพียงภาพลวงตา

มือไม่ได้สัมผัสไออุ่นที่คุ้นเคย มีเพียงความเย็นเฉียบ เธอหายไปต่อหน้าต่อตา ผมรู้สึกสับสน ลุกขึ้นอยากไล่ตาม เธอราวกับเทวดาที่ปลอบประโลมบาดแผลในใจผม ปรากฏในความคิดอีกครั้ง กระซิบบอกอย่างอ่อนโยนให้ผมดูแลตัว...