Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1780

ยืนนานเกินไป ความหนาวเย็นยามค่ำคืนทำให้มือเท้าของฉันชาไปหมด ประตูไม่เคยเปิดออก เธอก็ไม่ได้วิ่งร้องไห้ออกมาโผเข้าสู่อ้อมกอดฉัน ฉันผิดหวัง สิ้นหวัง แต่ก็รู้อยู่แล้ว ลากร่างที่เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า บาดแผลทั่วร่าง ค่อยๆ เดินจากสถานที่ที่ทั้งคุ้นเคยแต่กลับรู้สึกว่าไม่เคยเข้าใจมันอย่างแท้จริงเลย

ไม่ว่...