Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1757

จำไม่ได้แล้วว่าทายผิดไปกี่ครั้ง เหล้าทำให้ผมมึนจนแยกไม่ออกว่าทิศไหนเป็นทิศไหน ตัวเองอยู่ที่ไหน เหลือเพียงผู้หญิงหลายคนที่หัวเราะคิกคักวิ่งหนีไปมาและเสียงจอแจอันสนุกสนานของพวกเธอ

ผมจับตัวอีกคนได้ ความจริงสมองมึนงงไปหมดแล้ว แยกแทบไม่ออก แต่ก็ยังลูบคลำเหมือนจะเอาเปรียบ เนินอกนุ่มนิ่ม ผมยาว ผมเผลอทายออ...