Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1720

"อย่าเสียงดัง ไม่งั้นอย่าโทษว่ามีดของพี่ชายไม่มีตา"

พร้อมกับเสียงตวาด ความเย็นเฉียบแล่นผ่านลำคอ ความรู้สึกนี้คุ้นเคยดี และจากน้ำเสียง อีกฝ่ายไม่ได้พูดเล่น ผมจึงหุบปากเงียบอย่างว่าง่าย

แม้ในใจจะรู้สึกหวั่นวิตกอยู่บ้าง แต่ค่อยๆ สงบสติอารมณ์ลง จากแรงสั่นสะเทือนของรถ รู้สึกได้ว่ารถกำลังแล่นไปอย่างรวดเ...