Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1327

กินไปจนอิ่ม แต่เธอยังคะยั้นคะยอให้ฉันกินอีก ฉันยิ้มพลางพยักหน้า แล้วจิบเหล้าเป็นเพื่อนเธอ ไม่ว่าอย่างไร การได้เห็นสีหน้าของเธอค่อยๆ เปล่งปลั่งขึ้น มีสีสันขึ้นมาบ้าง ก็ทำให้ฉันรู้สึกดีใจ

จริงๆ แล้วเราสั่งอาหารมากเกินไป โต๊ะแทบวางไม่พอ จานแรกๆ กินไปนิดหน่อยก็เก็บ จานหลังๆ ยังไม่ทันได้แตะก็ต้องเก็บไปแ...