Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1115

ฉันพยักหน้าแล้วเอ่ยว่า "กินข้าวกันก่อนเถอะ! ไม่ต้องรีบร้อนนัก คิดให้ดีๆ แต่พอตัดสินใจแล้ว ก็ต้องทำให้ถึงที่สุด"

จางถิงพยักหน้า กินข้าวอย่างใจลอย ตอนแรกฉันจะจ่ายเงิน แต่เธอยืนกรานจะจ่ายเอง บอกว่าเป็นการขอบคุณที่ฉันดูแลเธอช่วงนี้ และเป็นค่าชดเชยที่ฉันบาดเจ็บ พูดถึงเรื่องบาดเจ็บแล้ว ฉันรู้สึกหงุดหงิดน...