Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1045

สายลมอ่อนๆ หายวับไปไร้ร่องรอย

ฉันยังไม่ทันได้สงบใจที่กำลังเต้นระรัว เธอก็ยื่นมือทั้งสองไปด้านหลัง ทำการกล้าหาญยิ่งกว่าเดิม ฉันเบิกตากว้าง จ้องมองไม่กะพริบ ไม่อยากพลาดแม้แต่น้อย มือน้อยๆ ขยับ ผ้าขาวเริ่มหย่อนลงเล็กน้อย ราวกับจะหลุดออกได้ทุกเมื่อ ทำให้หัวใจฉันเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ ขยับตามไปด้วย

สีหน...