ดอกไม้บานสะพรั่ง

บทที่ 1

การแลกเปลี่ยน: เรื่องที่น่าสนใจแต่ไม่กล้าเผชิญหน้า

การแลกเปลี่ยนเป็นเรื่องที่ชวนให้อยากรู้อยากเห็นแต่ก็เป็นสิ่งที่ไม่กล้าจะมองตรงๆ

ผมชื่อสุธี ภรรยาผมชื่อวรรณา เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก และผมก็รักเธอตั้งแต่แรกพบ

แต่งงานมาหลายปี ทุกวันนี้ผมยังรักเธอเหมือนวันแรก แต่ในชีวิตคู่ ความรักอย่างเดียวมันไม่พอ ช่วงสองปีที่ผ่านมา ความรู้สึกระหว่างผมกับวรรณาค่อยๆ จืดจางลง

เรายังนอนเตียงเดียวกัน ยังรักกัน แต่ไฟปรารถนาหายไป แม้เราจะไม่พูดถึงมัน แต่ผมรู้สึกได้ว่าเรากำลังค่อยๆ สูญเสียบางสิ่งไป

ก่อนหน้านี้ผมเคยได้ยินเรื่องการแลกคู่มาบ้าง แต่ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเกิดขึ้นในชีวิตผม

ทุกอย่างเริ่มต้นในวันเกิดของวรรณา ผมทำงานล่วงเวลาจนพลาดงานฉลอง ความขัดแย้งระหว่างเราระเบิดขึ้น ผมไปดื่มที่บาร์และได้พบกับผู้หญิงคนนั้น... กานต์ธิดา

ครั้งแรกที่เจอกันที่บาร์ เธอให้นามบัตรผมมา

หลังจากนั้นผมอดใจไม่ไหว ไปหากานต์ธิดาเป็นครั้งที่สอง

คราวนั้นเธอพาผมไปที่คลับแห่งหนึ่งและปรนเปรอผมอย่างดี

นับจากนั้น ผมก็ค่อยๆ จมดิ่งลงไปเรื่อยๆ

ความขัดแย้งและสงครามเย็นกับภรรยาทำให้ผมทนไม่ไหวอีกต่อไป สุดท้ายผมก็รวบรวมความกล้าพูดกับเธอ

"เธอเคยได้ยินเรื่องการแลกคู่ไหม?"

ผมรวบรวมความกล้าถามออกไป ไม่รู้ว่าผลจะเป็นอย่างไร

ผมนั่งข้างภรรยา รู้สึกเหมือนจำเลยที่นั่งรอฟังคำตัดสินจากผู้พิพากษา

สุดท้ายเธอจะเลือกละทิ้งศีลธรรม ลองเสี่ยงดู หรือจะรอให้ชีวิตสมรสแตกสลาย แยกทางกันตลอดกาล ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเธอในตอนนี้

ดวงตาของวรรณาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความสับสน เธอมองผมราวกับไม่รู้จัก

ผมรีบอธิบายว่าผมเพียงได้ยินมาจากเพื่อนคนหนึ่ง เขาบอกว่าการไปที่คลับนั้นอาจช่วยได้ เราไม่จำเป็นต้องเข้าร่วม แค่ไปดูก่อนก็ได้

วรรณาครุ่นคิด ผมไม่แน่ใจว่าเธอกำลังพิจารณาความจริงใจในคำพูดของผม หรือกำลังลังเลอยู่

เธอบีบนิ้วมือ กัดฟันเล็กน้อย ราวกับตัดสินใจครั้งใหญ่ "งั้นไปดูกันก็ได้"

เธอตอบรับอย่างใจเย็น ซึ่งเกินความคาดหมายของผมมาก ผมไม่รู้ว่าทำไม และตอนนี้ผมไม่กล้าถามเธอ

สมองผมสับสนวุ่นวาย คิดอะไรไม่ออก ได้แต่พูดเบาๆ ว่า "พรุ่งนี้ผมจะถามดูว่ามีงานเลี้ยงเมื่อไหร่"

วรรณาพยักหน้า ผมกอดเธอไว้ ต่างคนต่างคิด แล้วเราก็ล้มตัวลงนอน

คืนนั้นเราทั้งคู่นอนไม่หลับ มีหลายเรื่องวนเวียนในหัวผม ไม่รู้ว่าภรรยาคิดอะไรอยู่ ไม่รู้ว่าวันนั้นจะเกิดอะไรขึ้น เชื่อว่าเธอก็คงมีหลายเรื่องที่คิดไม่ตก

วันรุ่งขึ้น ผมโทรหากานต์ธิดา เสียงของเธอยังคงเย้ายวนเหมือนเดิม เธอบ่นว่าผมไม่ได้โทรหาเธอนานแล้ว แล้วก็ยั่วยวนผมสักพัก จนผมแทบทนไม่ไหว เธอถึงเข้าเรื่อง

พอรู้ว่าผมจะพาภรรยาไปที่คลับด้วย เธอดูตื่นเต้นยิ่งกว่าผมเสียอีก พูดไม่หยุดว่าภรรยาผมจะต้องชอบแน่ๆ บอกให้ผมไม่ต้องกังวล

เธอบอกสถานที่นัดพบครั้งต่อไป และบอกให้ผมมาให้เร็วหน่อย หลังจากผมตกลง เธอก็วางสาย

ผมกลับบ้านไปบอกภรรยาว่าได้ติดต่อเพื่อนแล้ว พอบอกเวลานัดให้เธอทราบ เห็นได้ชัดว่าเธอเครียด ผมได้แต่ปลอบว่าอย่าคิดมาก แค่ไปดูเฉยๆ ความจริงใจผมก็เครียดไม่น้อย ไม่รู้ว่าพอภรรยาไปเห็นแล้วจะโกรธหรือเปล่า