แมลงฤดูใบไม้ผลิ

บทที่ 76

ไอ้วัวรู้สึกว่าเลือดในร่างกายพลุ่งพล่านขึ้นมา แต่พอเขาลูบคลำของตัวเอง มันยังคงอ่อนปวกเปียกไม่มีทีท่าจะตื่นตัวแม้แต่น้อย เขาอดสบถในใจไม่ได้ "แม่ง ไอ้เหี้ย ไอ้หูเต๋อไฉ่ลูกลา กูไม่ฆ่ามึงให้ตาย ชาตินี้กูก็เสียชาติเกิด"

เพราะความไร้สมรรถภาพของตัวเอง ไอ้วัวจึงตัดสินใจแอบออกจากห้องเก็บฟืนอย่างเงียบๆ เพื่อ...