Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 562

อู๋เอ้อร์หูจำต้องกอดดอกกล้วยไม้ต่อไป พูดคำหวานที่ไม่มีวันพูดให้หมด ก่อนจะถอนตัวออกจากริมฝีปากอันงดงามของเธออย่างอาลัยอาวรณ์ แล้วเริ่มทำความสะอาดร่องรอย

"พี่กล้วยไม้ โชคดีที่พี่ใส่ห่วงอยู่ ไม่งั้นพี่ก็คงท้องเหมือนกัน ชีวิตผมคงแย่แน่ ตอนนี้ผมขาดพี่แม้แต่วันเดียวไม่ได้แล้ว" อู๋เอ้อร์หูพูดด้วยความพึงพอ...