แมลงฤดูใบไม้ผลิ

บทที่ 42

ในสายตาของซิ่วกู อู๋เอ้อร์หูเป็นเด็กที่น่าสงสารมาตลอด เป็นคนไม่เอาถ่าน ไม่เอาไหน ไม่รู้ไม่ชี้ แต่พวกเธอรู้ดีว่าอู๋เอ้อร์หูนั้นฉลาด เพียงแต่ไม่เดินตามครรลองที่ควร ไม่ทำงานที่เป็นเรื่องเป็นราว หน้าตาก็ไม่หล่อเสียด้วย ตาเล็ก ยิ้มทีตาก็หยีเป็นเส้นบางๆ จะแสดงเป็นคนเลวก็ไม่ต้องแต่งหน้า ถือว่าเป็นนักแสดงที...