Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1795

อู๋เอ้อร์หูพอได้ยิน รีบเพ่งสายตาไปที่คนขี่จักรยานซึ่งอยู่ห่างออกไปประมาณร้อยเมตร พอมองเห็นชัดก็ดีใจเหลือเกิน คนที่มาจริงๆ แล้วก็คือเจ้าหม่านจื่อนั่นเอง

เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เจ้าหม่านจื่อเห็นตัวเขา เขารีบหันไปยิ้มพูดกับเจ้าของร้านน้ำแกงแพะว่า "เถ้าแก่ครับ อย่าเอ่ยถึงผมกับผู้คุมเจ้าหม่านจื่อนะครับ ผม...