Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1732

เหยาหน่าดิ้นรนอย่างร้อนรน เตะขาไปมา น้ำตาไหลออกมาจากดวงตางามของเธอ "เจียงเฟิง ปล่อยฉันนะ ขอร้องล่ะ ปล่อยฉัน แผลข้างล่างของฉันยังไม่หาย ขอร้องล่ะ อย่าแตะต้องฉัน ปล่อยให้ฉันไปเถอะ!" เหยาหน่าร้องไห้อ้อนวอนเจียงเฟิง

แต่เจียงเฟิงไม่สะทกสะท้าน จิตใจของเขาถูกบิดเบือนด้วยความต้องการแก้แค้น เขาลืมไปแล้วว่าต...