Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 164

ในพริบตานั้น สุสานอันเศร้าหมองและน่าขนพองกลับเต็มไปด้วยบรรยากาศเร่าร้อน ท่วมท้นไปด้วยเสียงครวญครางไร้ยางอายของหลันฮวาและเสียงหายใจหนักหน่วงของอู๋เอ้อร์หู...

เมื่อเวลาผ่านไปสองชั่วโมง อู๋เอ้อร์หูได้ปลดปล่อยเปลวไฟครั้งที่สองอย่างหมดจดจนทำให้หลันฮวาสลบไปด้วยความสุขสม เขารอให้เธอได้พักสักครู่ก่อนจะปลุก...