Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1459

เมื่อเมล็ดพันธุ์สุดท้ายได้หลั่งเข้าสู่ความงามของลาติกา อู๋เอ้อร์หูก็ทาบร่างลงบนตัวเธออย่างพึงพอใจ แต่เขาไม่ได้ปล่อยขาเรียวงามของเธอลง ยังคงให้พาดอยู่บนบ่าของเขา ทั้งสองกอดกันอย่างเปี่ยมสุข

หลังจากพักสักครู่ อู๋เอ้อร์หูก็หยิบหมอนมาหนุนใต้สะโพกอวบของลาติกา แล้วจึงปล่อยขาทั้งสองข้างของเธอลง ก่อนจะค่อย...