แมลงฤดูใบไม้ผลิ

บทที่ 1359

หานปิงย่อตัวลง มือที่แสนซุกซนของเขาวางลงบนเอวบางของเธอ ค่อยๆ ดึงกางเกงในตัวน้อยของเธอลง ทุ่งหญ้าบางเบาปรากฏแก่สายตา เนินเขาเล็กๆ โผล่พ้นออกมา หอยนางรมน้อยๆ นอนอย่างภาคภูมิใจอยู่ท่ามกลางกอหญ้า ตรงกลางมีร่องบางๆ กลีบทั้งสองแย้มออกเล็กน้อย เผยให้เห็นความสดใสด้านใน

หานปิงรู้สึกว่าส่วนล่างของเขาเริ่มตอบ...