Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1084

แต่หวังเยว่ยังคงพูดเสียงเบาอย่างเขินอาย "เอ้อร์หู อย่าหัวเราะแม่นะ"

"ฮ่าๆ ไม่หรอกครับแม่ อย่ากังวลไปเลย ตอนนี้ผมเป็นหมอ ไม่ใช่ลูกเขยของแม่ แม่เป็นแค่คนไข้ของผม แล้วอาการแบบที่แม่เป็นเมื่อกี้ ผมก็เคยเจอในคนไข้หญิงคนอื่นบ่อยๆ ผู้หญิงแต่ละคนมีความไวต่อความรู้สึกไม่เหมือนกัน ผู้หญิงที่แค่โดนแตะตรงกลีบเ...