บทที่ 5
แอบหันไปมองประตูสวนที่ถูกปิดลง ยาหรี่ตาลงแล้วรีบหันกลับมา แสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น คอยช่วยซูหรั่วหลานขนของโน่นนี่ตามคำสั่ง
ในช่วงพักระหว่างทำงาน ดวงตาที่แฝงความหม่นหมองของเธอแอบมองผ่านร่างอ้อนแอ้นของซูหรั่วหลานที่เดินไปมา สูดกลิ่นหอมหวานจากร่างของอีกฝ่ายที่หอมยิ่งกว่าดอกไม้ใดๆ
คิ้วของยาขมวดเป็นครั้งคราว ดวงตาหม่นลงบ้างสว่างขึ้นบ้าง ไม่รู้กำลังคิดอะไรอยู่
จนกระทั่งทั้งสองเดินลึกเข้าไปในสวนเรื่อยๆ เข้าใกล้ห้องเก็บของมากขึ้นทุกที
ยาแอบชำเลืองมองห้องเก็บของ แล้วหันไปมองประตูสวนที่ปิดสนิท ดวงตาของเธอเหมือนจะสว่างขึ้นชั่วครู่ ก่อนจะหม่นลงอีกครั้ง แล้วเดินตามซูหรั่วหลานต่อไป
เมื่อเห็นซูหรั่วหลานก้มตัวลงดมกลิ่นดอกไม้สีสดที่บานสะพรั่งตรงหน้า ยาที่ยืนอยู่เงียบๆ ด้านหลังก็เอ่ยเสียงเบา "คุณหนู"
"หืม?"
ซูหรั่วหลานเพิ่งจะหันตัวกลับมาก็รู้สึกว่าตรงหน้าพร่าเลือนไปชั่วขณะ
ยังไม่ทันได้เอ่ยปาก ปากของเธอก็ถูกปิด ร่างทั้งร่างถูกรัดไว้แน่น
"อืมมม..."
ร่างถูกทาสต่ำช้ารัดไว้ในอ้อมแขน ปากถูกมือสกปรกปิดแน่น ซูหรั่วหลานอยากจะกรีดร้อง อยากจะดิ้นรน
แต่ทาสคนนี้ปิดปากเธอแน่นเกินไป เธอได้แต่ส่งเสียงอู้อี้พลางส่ายหน้าไปมา พยายามสลัดมือหยาบกระด้างที่บังอาจนี้ออก อยากเรียกองครักษ์ข้างนอก ร่างพยายามดิ้นรนสุดกำลังเพื่อหลุดจากอ้อมกอดของทาส
น่าเสียดาย ทาสคนนี้แข็งแรงเกินไป
นี่มันทาสหญิงที่เธอเลือกมาเองเพราะแข็งแรงที่สุดนี่นา ตัวเธอเองเป็นเพียงหยินจวินที่อ่อนแอจะดิ้นหลุดได้อย่างไร?
สุดท้ายเธอก็ถูกอุ้มไปยังห้องเก็บของที่อยู่ไกลจากประตูสวนมากขึ้นทุกที
ตอนนี้ซูหรั่วหลานยังไม่มีความคิดอื่นใด เพียงแต่คิดอย่างไร้เดียงสาว่า ทาสคนนี้ต้องการจับเธอไปเรียกค่าไถ่หรืออะไรสักอย่าง ช่างเป็นความคิดที่ไร้เดียงสาเหลือเกิน
จับคุณหนูไป นางไม่กลัวตายหรือ? ถึงนางจะทำสำเร็จชั่วคราว แต่ทาสที่มีตราประทับของตระกูลซูจะหนีไปไหนได้?
แน่นอน สิ่งที่ซูหรั่วหลานรังเกียจที่สุดคือกลิ่นสกปรกจากตัวทาส
ถูกทาสสกปรกแบบนี้แตะต้อง เธอจะล้างตัวให้สะอาดได้อย่างไร? จะไม่ฝันร้ายได้อย่างไร?
ท่ามกลางการดิ้นรนและเสียงอู้อี้ ซูหรั่วหลานที่ไร้เรี่ยวแรงถูกยาลากเข้าห้องเก็บของอย่างง่ายดาย
"ปัง..."
เสียงไม่หนักไม่เบาดังขึ้น
ประตูห้องเก็บของถูกปิดลง ทำให้ทั้งห้องมืดลงทันที
พื้นที่ปิด สภาพแวดล้อมมืดสลัว ทาสที่ไม่พูดอะไรเลย ทั้งหมดนี้ทำให้ซูหรั่วหลานที่เดิมเต็มไปด้วยความรังเกียจและโกรธเริ่มรู้สึกหวาดกลัว
เธอไม่รู้ว่าทาสต้องการทำอะไร ความกลัวที่เพิ่มขึ้นในใจทำให้เธอไม่สนใจโรคกลัวความสกปรกอีกต่อไป เพียงแค่ทนความรู้สึกขยะแขยงยื่นมือทั้งสองไปจับมือที่ปิดปากเธอไว้ พยายามแกะออก
แต่ความแตกต่างของพละกำลังนั้นมากเกินไป มือหยาบกร้านนี้เหมือนคีมเหล็ก ทำให้เธอแกะไม่ออกเลย
หลังจากดิ้นรนแกะอยู่พักหนึ่ง จากความรู้สึกที่สะโพก ซูหรั่วหลานรู้สึกว่าทาสด้านหลังกำลังทำอะไรบางอย่าง
แม้จะไม่รู้ว่าทาสกำลังทำอะไร แต่เธอรู้ว่ามันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ เธอต้องไม่ยอมให้ทาสทำสำเร็จ
คิดเช่นนั้น เธอจึงยื่นมือไปข้างหลัง พยายามตะกุยและดึงสิ่งที่อยู่ข้างหลังอย่างไร้ทิศทาง จนได้จับเชือกเส้นยาวบางๆ เส้นหนึ่ง
จับอยู่สักพัก สัมผัสถูกเสื้อผ้าหลวมๆ ของทาส เธอเดาคร่าวๆ ว่าทาสคงกำลังถอดเสื้อผ้า
ถ้าเป็นทาสชาย ก็พอจะเข้าใจได้ว่าคงมีความคิดสกปรก แต่ทาสหญิงจะทำอะไรได้?
เพราะเป็นทาสหญิงที่ไม่น่าจะทำอะไรเธอได้ เธอถึงกล้าให้คนพวกนี้อยู่รับใช้ใกล้ๆ
แกะมือของทาสไม่ออกเสียที เธอจึงได้แต่ยื่นมือทั้งสองไปข้างหลังตะกุยและดึงอย่างไร้ทิศทาง พยายามดึงให้หลุดจากการจับกุม หรือหยุดยั้งไม่ให้อีกฝ่ายทำร้าย
แต่แล้ว ขณะที่กำลังตะกุยอยู่นั้น ยังไม่ทันที่เธอจะดิ้นหลุด มือของเธอก็สัมผัสถูกก้อนประหลาดบางอย่าง
ทำไมระหว่างขาของหญิงสาวถึงมีอะไรบางอย่าง? แถมยังเป็นก้อนใหญ่?
เธอรู้แต่เพียงว่ามีเพียงชายหนุ่มและหยางจวินเท่านั้นที่มีสิ่งประหลาดระหว่างขา ต่างจากพวกเธอที่เป็นผู้หญิง
หรือว่า ทาสคนนี้เป็นชายปลอมเป็นหญิง?
แต่ไม่น่าใช่ แม้หน้าอกของทาสจะค่อนข้างแบน แต่ก็ยังเห็นความนูนเล็กน้อย ทั้งรูปร่างและเสียงก็เหมือนผู้หญิงนี่นา
ถ้าไม่ใช่ชายปลอมเป็นหญิง แต่เป็นผู้หญิงจริงๆ แล้วทำไมระหว่างขาถึงมี...
ราวกับนึกอะไรออก ดวงตาของซูหรั่วหลานเบิกกว้างขึ้นทันที ร่างกายแข็งค้างไปชั่วขณะ
ทาสต้องการทำอะไร? คนคนนี้เป็นหยางจวินที่ปลอมตัวมา! หยางจวินคนหนึ่งจับร่างของเธอไว้ กำลังแก้เข็มขัดอยู่ข้างหลัง พาเธอมายังที่ลับตาคน ต้องการทำอะไร?
ไม่! เธอไม่ยอม!
เมื่อนึกถึงความเป็นไปได้บางอย่าง ซูหรั่วหลานส่ายหน้าอย่างบ้าคลั่ง ไม่สนใจสิ่งอื่นใดอีกต่อไป ใช้แรงทั้งหมดดิ้นรน มือทั้งสองแกะมือที่ปิดริมฝีปากอย่างแรง แม้กระทั่งพยายามอ้าปากกัดฝ่ามือของอีกฝ่าย บังคับให้ปล่อยเธอ เพื่อที่เธอจะได้รีบเรียกองครักษ์มาช่วย
แต่ว่า แต่ว่าพละกำลังของทาสนั้นมากเกินไป เธอดิ้นไม่หลุด กัดฝ่ามือไม่ได้!
ในขณะที่ซูหรั่วหลานกำลังสิ้นหวัง มือที่ปิดปากเธอไว้ก็คลายออกเล็กน้อย
"อืมม อือๆๆ ฮืออืม..."
เธอพยายามใช้โอกาสนี้กรีดร้อง แต่ยังไม่ทันได้ส่งเสียง มือของทาสก็บีบปากเธอไว้ ทำให้เธอได้แต่ส่งเสียงอู้อี้เท่านั้น
ในตอนนี้ เข็มขัดของทาสแตะที่ริมฝีปากของเธอ ทำให้เธอเดาได้ว่าอีกฝ่ายต้องการใช้เข็มขัดมัดปากเธอ เธอแน่นอนว่าไม่อาจยอมให้ทาสทำสำเร็จ จึงใช้มือทั้งสองดึงเข็มขัดที่แตะมาออกไปสุดแรง ไม่ยอมให้อีกฝ่ายมัดสำเร็จ
หากปากถูกมัด ทาสก็จะมีมือว่างมาทำเรื่องน่ารังเกียจ
ดังนั้น เธอต้องไม่ยอมถูกมัดเด็ดขาด