Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 17

สองคนคุยกันเกือบครึ่งชั่วโมง ลั่วซูหรานมองนาฬิกาแล้วเห็นว่าดึกแล้ว แม้ในใจจะเสียดายช่วงเวลาอันแสนหายากนี้ แต่ก็ยังเตือนตวนหรงอาน "หรงอาน ดึกแล้วนะ เข้านอนได้แล้ว"

"อ้อ" ตวนหรงอานรับคำ แต่ไม่ขยับตัว เพียงแค่นั่งอยู่อย่างนั้น ในใจรู้สึกเหงาอยู่บ้าง

"โตเป็นผู้ใหญ่แล้วยังทำตัวเหมือนเด็กๆ ไม่มีคนมาไล...