Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 42

เหมือนเป็นการโอบอุ้มถังซือที่คุ้นเคยเข้าสู่อ้อมกอด ไม่สนใจสายตาคนอื่น เขาแตะจมูกเธอเบาๆ "ทำไมไม่รอฉันล่ะ ทั้งหมดเป็นความผิดฉัน ไม่น่าทำให้เธอโกรธเลย!" น้ำเสียงที่แตกต่างกันราวฟ้ากับดิน ใครๆ ก็ฟังออกถึงความแตกต่าง คนที่อยู่ในเหตุการณ์อาจไม่เคยคิดว่าจะมีวันที่ได้เห็นซูเสี่ยวพูดจาอ่อนน้อมกับผู้หญิงคนหน...