Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 107

ค่ำแล้ว ไร้ซึ่งแสงอันเจิดจ้าของกลางวัน ความมืดมิดยามราตรีนี้ช่างหนาวเหน็บยิ่งนัก แสงจันทร์และแสงดาวต่างเย็นยะเยือก โปรยปรายลงบนพื้นดิน หนาวจนแทงทะลุเข้าไปถึงหัวใจ

ยืนอยู่บนระเบียง ปล่อยให้ลมพัดผ่านผิวหนังทะลุเข้าไปถึงกระดูกและเลือด บุหรี่ถูกสูบไปไม่รู้กี่มวนแล้ว เพียงแต่ก้นบุหรี่ที่กระจัดกระจายอยู่...