บทที่ 4
"อ้าว ทำไมแม่ยังไม่กลับมาอีกล่ะ"
"กลับมาแล้วจ้า"
"แล้วทำไมแม่ไม่มาเปิดประตูให้สักที"
"แม่อยู่ในครัวเลยไม่ได้ยินน่ะสิ พี่เองนั่นแหละที่ได้ยินเสียงจากในห้องแล้วมาเปิดให้"
วังผิงปีนี้เรียนอยู่มัธยมต้นปีที่สาม ส่วนวังฟางเป็นน้องสาวของเขา อายุสิบสี่ปี กำลังเรียนอยู่มัธยมต้นปีที่สอง แต่ดูเหมือนเธอจะเติบโตเป็นสาวเร็วกว่าวัย หน้าอกของเธอเริ่มนูนขึ้นเล็กน้อย รูปร่างหน้าตาของน้องสาวเหมือนแม่ราวกับดอกนาร์ซิสสัส สวยงามและเหมือนกันมากราวกับหล่อจากแม่พิมพ์เดียวกัน
วังผิงเติบโตท่ามกลางผู้หญิงสวยสองคนนี้ ช่างเป็นความสุขล้นเหลือ แค่ได้มองพวกเธอไม่กี่ครั้งระหว่างทำการบ้าน กินข้าว หรือดูทีวี ก็ทำให้เขาคิดฟุ้งซ่านในยามค่ำคืน เมื่อคืนนี้เองเขาฝันว่าได้ร่วมรักกับแม่จนถึงขั้นฝันเปียก
วังผิงรู้สึกเสียดายที่น้องสาวกลับมาเร็วเกินไป ถ้าเธอถูกครูกักตัวไว้สักครึ่งชั่วโมง เขาก็คงได้สอดใส่อวัยวะเพศของเขาที่มีอายุสิบห้าปีเข้าไปในช่องสวรรค์อันงดงามวัยสามสิบสามปีของแม่แล้ว
แต่คืนนี้ความปรารถนานั้นคงเป็นจริง
วังผิงอยากให้เวลาผ่านไปเร็วๆ อยากให้น้องสาวรีบหลับ แล้วเขาจะ...
ขณะที่วังผิงกำลังเคลิบเคลิ้มไปกับความคิด กางเกงด้านล่างของเขาก็ถูกอวัยวะเพศดันจนนูนสูง ในตอนนั้นเอง วังฟางก็มาถามโจทย์คณิตศาสตร์
"พี่คะ โจทย์ข้อนี้ทำยังไง ช่วยบอกหน่อยได้ไหม"
น้องสาวของวังผิงมักจะปรึกษาพี่ชายเวลามีปัญหา และพี่ชายก็ยินดีช่วยเสมอ ปัญหาทุกอย่างมักจะได้รับการแก้ไขอย่างสมบูรณ์ เพราะเขาเป็นนักเรียนเก่งของชั้นมัธยมต้นปีที่สาม เป้าหมายปีนี้ของเขาคือสอบเข้าโรงเรียนมัธยมปลายไท่หยางที่หนึ่ง ซึ่งเป็นโรงเรียนที่ดีที่สุดในเมือง
แต่ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์จะแก้ปัญหาให้น้องสาว เขาอยากรีบไปร่วมรักกับแม่มากกว่า
"เฮ้อ คิดเองบ้างสิ ไม่มีความพยายามเลย"
"คิดแล้วแต่ไม่มีแนวทางเลยสักนิด ช่วยบอกหน่อยนะพี่"
วังฟางโอบกอดคอพี่ชายจากด้านหลัง หน้าอกทั้งสองข้างแนบชิดกับไหล่ของพี่ชาย วังผิงรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นไปทั่วร่างกาย จนตัวสั่นไปชั่วขณะ ความรู้สึกนี้แตกต่างจากตอนที่เขากอดแม่ก่อนหน้านี้
ทุกครั้งที่น้องสาวถามโจทย์พี่ชาย เธอมักจะมีท่าทางออดอ้อน บางครั้งถึงกับทิ้งตัวลงบนตัวพี่ชายเพื่อขอร้อง
ในตอนนั้น ฉวนหงเดินออกมาจากครัวพอดีและเห็นความสนิทสนมของพี่น้อง เธอรู้สึกหึงขึ้นมา
"ฟางเอ๋อร์ เธอทำอะไรน่ะ"
"หนูมีปัญหาจะถามพี่นี่คะ" วังฟางเชิดปากขึ้น มือทั้งสองกอดพี่ชายแน่นขึ้น
"น้อง ปล่อยมือเถอะ พี่จะอธิบายให้ก็ได้นี่"
วังฟางจึงปล่อยมือ แล้วนั่งเรียงข้างกับพี่ชายบนโซฟา ตั้งใจฟังพี่ชายอธิบายโจทย์
ไม่นาน ปัญหาก็ได้รับการแก้ไข วังฟางดีใจจนหอมแก้มพี่ชายหนึ่งที
"เธอนี่นะ โตป่านนี้แล้ว ยังจะ..."
ฉวนหงไม่รู้จะพูดอะไรกับลูกสาว ได้แต่เรียกทุกคนมากินข้าว
"อาหารพร้อมแล้วจ้า"
พี่น้องได้ยินเสียงแม่เรียกก็เดินไปที่ห้องครัวเพื่อกินข้าวพร้อมกัน
วังผิงนั่งข้างเดียวกับแม่ ส่วนน้องสาวนั่งอีกฝั่งหนึ่ง วังผิงแอบใช้มือลูบต้นขาของแม่เป็นระยะ ฉวนหงกลัวลูกสาวจะเห็น จึงใช้สายตาห้ามลูกชายเป็นพักๆ
หลังกินข้าวเสร็จ วังฟางกลับเข้าห้องไปทำการบ้านต่อ ฉวนหงกำลังเก็บชามตะเกียบ ยืนล้างจานอยู่ในห้องน้ำ วังผิงจึงเข้าไปกอดแม่จากด้านหลัง มือทั้งสองไม่หยุดนวดคลึงหน้าอกอวบอิ่มทั้งสองข้างของแม่