ห้องส่วนตัวของแม่

บทที่ 3

วังผิงไม่คิดว่าแม่จะเปิดใจเช่นนี้ เขาจึงลูบคลำหน้าอกของแม่ไม่หยุด เนื่องจากแม่ไม่ได้สวมเสื้อชั้นในหรือยกทรง เมื่อปลายยอดอกสัมผัสกับฝ่ามือของเขา มันให้ความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก ราวกับมีกระแสไฟฟ้าแล่นไปทั่วร่าง ส่วนล่างของเขาก็ค่อยๆ ตื่นตัวขึ้นมา

ความรู้สึกนี้ไม่เคยมีมาก่อนเวลาที่เขาสัมผัสหน้าอกแม่

บางทีเขาอาจโตเป็นผู้ใหญ่แล้วจริงๆ

"ผิง ความฝันประหลาดนั้นมีแค่การสัมผัสหน้าอกแม่เท่านั้นหรือลูก"

"แต่ว่า..."

"ผิง พูดมาเถอะ แม่ก็บอกแล้วนี่ แม่จะไม่โกรธผิงหรอก"

วังผิงได้ยินแม่พูดเช่นนั้น จึงเล่าต่อไป "ผิงฝันเห็นหน้าอกแม่แล้ว ก็ลูบไม่หยุดเหมือนตอนนี้ แล้วสักพัก ผิงก็ลูบที่... ของแม่"

"พูดมาเถอะลูก" แม่พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"มือของผิงก็เลื่อนลงไปใต้หน้าอกแม่ แล้วก็ไปสัมผัสที่... ที่ในความทรงจำของผิง มันเรียบลื่นไม่มีขน..."

ลูกชายไม่กล้าพูดต่อ เขาเงยหน้าขึ้นมองแม่ด้วยใบหน้าแดงก่ำ

ในตอนนั้น ในฐานะแม่ย่อมรู้ว่าลูกชายกำลังจะพูดอะไร เธอยังเห็นว่าส่วนล่างของลูกชายมีการเปลี่ยนแปลง

ลูกชายเข้าใจเรื่องนั้นแล้วหรือ

"ผิง แล้วต่อมาเป็นยังไง" แม่ถามทั้งๆ ที่รู้คำตอบ

"ต่อมาผิงก็ลูบที่... ของแม่ แล้วก็ขึ้นไปบนตัวแม่ แล้วก็... มีอะไรพุ่งออกมาจาก... ของผิง"

แม่กอดลูกชายแน่น หัวใจเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ เธอแทบไม่อยากเชื่อว่าลูกชายของเธอโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว

เมื่อผิวเนื้อสัมผัสกัน ทั้งแม่และลูกต่างรู้สึกตื่นเต้น มือของลูกชายค่อยๆ เลื่อนลงไปยังส่วนล่างของแม่ พอไปถึงจุดนั้น แม่ก็ใช้มือห้ามไว้

"แม่ครับ ผิงอยาก..."

มือลูกชายเอื้อมไปที่โคนขาของแม่อีกครั้ง คราวนี้แม่ไม่ได้ห้าม

ลูกชายจึงกล้าสอดมือเข้าไปใต้กระโปรงของแม่

แม่อยากห้าม แต่ตัวเธอเองก็ไม่อยากห้าม เธอมองนาฬิกาควอตซ์บนผนัง สี่โมงห้าสิบนาที ยังเหลือเวลาอีกสิบนาทีก่อนที่ลูกสาวจะกลับมา

"ผิง ถ้าอยากสัมผัสก็รีบหน่อยนะ แค่ไม่กี่นาที เดี๋ยวฟางกลับมาจะยุ่งเอา"

แม่พูดยังไม่ทันจบ มือลูกชายก็สัมผัสถึงจุดซ่อนเร้นของแม่แล้ว

"อ๊ะ" แม่ครางออกมา

"แม่ ตรงนี้ของแม่ยังไม่มีขนเลยสักเส้น สัมผัสแล้วรู้สึกดีจัง"

ขณะที่วังผิงกำลังจะพัฒนาความสัมพันธ์ไปอีกขั้น เสียงเคาะประตูของวังฟางก็ดังขึ้นนอกประตู

"แม่คะ เปิดประตูหน่อยค่ะ"

เฉวียนหงรีบบอกลูกชาย "ผิง รีบไปเปิดประตูเร็ว"

"แม่ครับ คืนนี้ผมขอนอนกับแม่นะครับ" มือลูกชายยังคงอยู่ที่จุดซ่อนเร้นของแม่โดยไม่ยอมไปเปิดประตู

เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง "แม่คะ"

"ผิง เชื่อฟังแม่นะ รีบไปเปิดประตู"

"แม่ครับ ตกลงตามที่ผิงขอนะครับ"

"แม่..." วังผิงมองแม่ด้วยสายตาอ้อนวอน

"ได้ แต่ต้องรอให้น้องสาวหลับก่อนนะ"

"ครับ แม่" ลูกชายจึงวิ่งไปเปิดประตูอย่างมีความสุข

"พี่ ทำไมเปิดประตูช้าจัง" วังฟางที่เพิ่งเข้ามาบ่นพี่ชาย

"เธอคิดว่าพี่เป็นสวิตช์ไฟฟ้าหรือไง กดปุ๊บเปิดปั๊บเลยหรือ พี่ต้องออกมาจากห้องก่อนสิ"