บทที่ 1
พระอาทิตย์เมืองพระอาทิตย์
พระอาทิตย์ของเมืองพระอาทิตย์ช่างร้อนแรงเหลือเกิน แม้จะเป็นช่วงปลายเดือนตุลาคมแล้ว แต่แสงแดดก็ยังเผาพื้นดินจนมีไอร้อนระอุลอยขึ้นมาเป็นระลอก นักเรียนที่นั่งอยู่ในห้องเรียนต่างพากันโบกสมุดการบ้านแผ่นใหญ่ไปมาไม่หยุด ด้วยสภาพอากาศเช่นนี้ ครูจึงไม่ได้ห้ามปรามพวกเขา
หวังผิงที่นั่งอยู่แถวที่สามก็เหมือนคนอื่นๆ กำลังพัดไปมาไม่หยุดเพื่อพยายามลดอุณหภูมิลงสักหน่อย นี่เป็นคาบทดสอบคณิตศาสตร์ มีโจทย์สิบข้อ ครูได้บอกไว้แล้วว่าแค่ทำโจทย์ทั้งสิบข้อในสมุดให้เสร็จ แล้วส่งสมุดให้ครู ก็สามารถกลับบ้านได้
หวังผิงรีบทำข้อแรกแปดข้อเสร็จอย่างลวกๆ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าถูกหรือผิด ส่วนสองข้อสุดท้ายเขาทำไม่เป็น จึงเขียนส่งเดาสุ่มไปอย่างมั่ว ใช้เวลาไม่ถึงสามสิบนาทีก็ส่งงานเสร็จ เขาเป็นคนแรกที่เดินออกจากห้องเรียน ขณะที่เขาออกจากห้อง เขารู้สึกว่าด้านหลังมีสายตาหลายคู่จ้องมองอย่างประหลาดใจ เขาไม่ได้อยากเด่นดัง เขาแค่อยากรีบกลับบ้านเพื่อเปิดก๊อกน้ำให้แรงๆ อาบน้ำเย็นๆ สักหน่อย ให้สบายตัว ให้เย็นสบาย
เมื่อหวังผิงกลับถึงบ้าน เห็นว่าบนโต๊ะในห้องนั่งเล่นไม่มีกระเป๋านักเรียน จึงมั่นใจว่าน้องสาวยังไม่กลับมา โดยปกติน้องสาวมักจะกลับถึงบ้านก่อนเขา แต่ครั้งนี้เขากลับบ้านเร็วกว่าปกติยี่สิบกว่านาที จึงมาถึงก่อน
หวังผิงวางกระเป๋าบนโต๊ะ แล้วถอดเสื้อเชิ้ตแขนสั้นออก กำลังจะถอดกางเกงขายาว ก็พบว่ามีเสียงเคลื่อนไหวในห้องของแม่ จึงเดินไปที่หน้าประตูห้องแม่ ประตูไม่ได้ปิดสนิท ยังมีช่องเล็กๆ เขามองผ่านช่องประตูเข้าไป เห็นแม่กำลังยืนเปลือยกายอยู่หน้าเตียงเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า
เตียงของแม่วางตามแนวประตู แม่ยืนอยู่ข้างเตียง หวังผิงจึงเห็นเพียงด้านข้างของแม่ เป็นด้านขวา ที่หัวเตียงของแม่มีโต๊ะเครื่องแป้ง บนนั้นมีกระจกบานไม่ใหญ่นักแต่ก็ไม่เล็กเกินไป หวังผิงมองผ่านกระจกก็ยังเห็นเพียงด้านข้างของแม่ แต่คราวนี้เป็นด้านซ้าย แต่จากด้านหน้าและด้านหลังของแม่ แสดงให้เห็นเส้นโค้งอันงดงามได้สัดส่วน ก้นที่กลมกลึงอวบอิ่ม และหน้าอกที่เต่งตึงไม่หย่อนคล้อยแม้แต่น้อย
หวังผิงรู้สึกราวกับมีกระแสไฟฟ้าแล่นไปทั่วร่าง อวัยวะเพศของเขาพองขึ้นและแข็งตัวอย่างรวดเร็ว
เขากลัวแม่จะจับได้ จึงรีบกลับไปที่โต๊ะ แกล้งทำการบ้าน ไม่รู้ทำไม โจทย์ยากสองข้อที่เมื่อครู่ทำไม่ได้ในห้องเรียน จู่ๆ ก็มีแนวทางแก้ปัญหาขึ้นมา แต่ตอนนี้เขาไม่อยากทำ
เขานั่งที่โต๊ะนึกถึงหน้าอกของแม่ ก้นของแม่ และเส้นโค้งอันงดงามของแม่ โดยไม่รู้ตัวเขาได้วาดภาพร่างผู้หญิงเปลือยที่สวยงามเหมือนแม่ลงบนกระดาษร่าง
แม่ของหวังผิงชื่อฉวนหง ปีนี้อายุสามสิบสามปี ทำงานอยู่ที่สถาบันออกแบบเทคนิคแห่งหนึ่ง ก่อนอายุสิบขวบ หวังผิงนอนเตียงเดียวกับแม่เสมอ และนอนหมอนเดียวกันด้วย ตอนนั้นทั้งแม่และเขานอนแบบไม่ใส่เสื้อผ้า เป็นความเคยชินของแม่ ตอนนั้นแม่มักกอดเขานอน หน้าอกใหญ่ทั้งสองข้างของแม่มักเป็นของเล่นในมือเขา ตอนนั้นพ่อของเขาเสียชีวิตไปแล้ว
พ่อเสียตอนเขาอายุเพียงห้าขวบ น้องสาวอายุแค่สี่ขวบ ทั้งคู่ยังไม่ได้เข้าเรียนชั้นประถม ไม่เข้าใจอะไรมากนัก ยิ่งไม่รู้เรื่องระหว่างชายหญิง ตอนนั้นที่ลูบคลำหน้าอกแม่ ก็แค่รู้สึกสนุกเท่านั้น เขาจำได้ว่าตอนนั้นเตียงที่นอนวางชิดกำแพง เขามักนอนด้านในติดกำแพง แม่นอนตรงกลาง น้องสาวนอนด้านนอก บางครั้งน้องสาวก็แย่งนอนด้านใน แต่น้องสาวก็มักแย่งเขาไม่ชนะ