Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 405

ตอนนี้เป็นเวลาตีสองแล้ว

เธอพาฉันเข้าห้องนอนแล้วยิ้มบางๆ ถามว่า "คุ้นกับที่นี่ไหม"

ฉันส่ายหน้าพลางตอบอย่างจนใจ "อี๋อี๋ ขอโทษนะ ตอนนี้ผมจำอะไรไม่ได้เลย แค่รู้สึกว่าเมืองนี้คุ้นๆ นอกจากนั้น..."

"ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่โกรธคุณหรอก หาวเหริน ขอฉันมองคุณให้ชัดๆ หน่อย คุณหายไปนานมาก ฉัน... ฉันคิดถึงคุณจริงๆ...