เรื่องราวของผมที่กินข้าวนุ่มๆ

บทที่ 403

ผมก็ลงบันไดไปอย่างไร้สติ

ออกจากโรงแรมซินหยวนแล้ว ผมมองไปรอบๆ แต่ไม่เห็นใครเลย

ตอนนี้เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว บนถนนแทบไม่มีคนเลย

ขณะที่ผมกำลังจะโทรหาเสี่ยวกงจวี้ ก็เห็นไฟรถยนต์คันหนึ่งกะพริบวูบหนึ่งในระยะไม่ไกล

จากนั้นผู้หญิงคนหนึ่งก็เดินลงมาจากรถ

ตอนนี้เป็นต้นฤดูใบไม้ผลิแล้ว แต่อุณหภูมิที่อันหยางยังคงต่...