Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 340

เงาร่างค่อยๆ ย่องเข้ามาหาพวกเราอย่างระมัดระวัง

ตอนนั้นผมประหม่าจนแทบตาย มือที่บีบอยู่ก็เผลอออกแรงมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว

วีรูญาคงจะหายใจไม่ออกแล้ว เธอพยายามงัดมือผมออกอย่างบ้าคลั่ง นางคนนี้ช่างเจ้าเล่ห์ ในวินาทีระหว่างความเป็นความตาย เธอคว้านิ้วมือผมไว้หนึ่งนิ้วแล้วบิดไปด้านหลังอย่างแรง

ผมเจ็บจนต้องช...