เรื่องราวของผมที่กินข้าวนุ่มๆ

บทที่ 178

กิ่งบ๊วยพูดถูกมาก เมื่อไม่มีอนาคตด้วยกัน ก็ควรตัดใจเสียแต่เนิ่นๆ

คืนนั้น หญิงคนนี้ร้องไห้อยู่นาน

แต่หลังจากร้องไห้จนหมดน้ำตา ทุกอย่างก็จบลงจริงๆ

เช้าวันรุ่งขึ้น ผมออกจากร้านขายของชำ พบจี้เฉิงนั่งอยู่ไม่ไกล มือเล่นท่อเหล็กยาวครึ่งเมตรอยู่

ไม่รู้ทำไม ผมรู้สึกคุ้นตากับสิ่งที่เขาถืออยู่ เหมือนเป็นชิ...