เรื่องราวของผมที่กินข้าวนุ่มๆ

บทที่ 165

เนื่องจากเราเสียเวลาไปพอสมควรที่อำเภอไท่ผิง ตอนที่เราไปถึงหมู่บ้านอู่อานฟ้าก็มืดแล้ว

การที่มีคนยืนอยู่ที่ปากทางเข้าหมู่บ้านอู่อานในยามค่ำคืนถือเป็นเรื่องปกติ แต่การที่มีคนยืนอยู่ใกล้ๆ ศาลเจ้าอู่อานนั้นไม่ใช่เรื่องปกติเลย

ผมสบตากับลุงหลี่ ชายชราก็ดูเหมือนจะรู้สึกไม่ไว้ใจเช่นกัน เขาจึงให้สัญญาณให้ผมชะ...