Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 153

ผมเดินตามชาวบ้านอู่อานมาถึงปากทางเข้าหมู่บ้าน

พวกเขายังคงโกรธแต่ไม่กล้าพูดอะไร ไม่มีใครอยากเป็นไก่บินออกหน้า

หลี่ซื่อเผิงดูกระสับกระส่ายอยากจะลงมือ แต่คงเพราะรู้สึกไม่มั่นใจ เขาจึงไม่กล้าทำอะไรจริงๆ

เมื่อยืนอยู่ที่ปากทางเข้าหมู่บ้าน ผมมองกลุ่มคนที่ไม่รู้ผิดชอบชั่วดีพวกนี้ด้วยสายตาเย็นชา แล้วพูดว่...