Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 128

มองดูศพที่จมน้ำจนใบหน้าเปลี่ยนไปจนจำไม่ได้ ผมรู้สึกงงไปชั่วขณะ

ในตอนนั้น ผมรู้สึกว่ายาเหม่ยเตี๋ยต้องเป็นคนวิเศษแน่ๆ

แม่เจ้า! ขนาดศพเป็นแบบนี้แล้ว คุณยังจำได้อีกเหรอ? ผมยอมกราบเลยนะ

ผมครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วหันไปถามยาเหม่ยเตี๋ยเบาๆ "คุณรู้จักเขาเหรอ?"

"ไม่รู้จักหรอก"

ผม...

แล้วที่คุณพูดเมื่อ...