Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 749

วชิราภรณ์ก้มหน้าด้วยความเขินอายแล้วซุกตัวเข้าไปในอ้อมอกของลีซานเฉิง แต่เธอกลับเห็นสิ่งนั้นที่ยังคงตั้งตระหง่านอยู่ระหว่างขาของเขา

"ว้าย!" วชิราภรณ์อุทานด้วยความตกใจ "นี่...นี่มันใหญ่จังเลย"

"ยังอยากอีกไหม" ลีซานเฉิงยิ้มกริ่มพลางขยับมันเล่นสองสามที

"บ้าเอ๊ย!" วชิราภรณ์ประชดเสียงหวาน ยกมือตีอกเขาเบาๆ ...