Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 548

"ได้" ลี่ซานกลืนน้ำลาย "ลุงจะอุ้มหนูไปเดี๋ยวนี้"

ไม่รู้ว่าเพราะเปลี่ยนสถานที่ มองเห็นคนเดินผ่านไปมาจากกระจกหน้าต่าง หรือเพราะในบ้านไม่มีใคร สู่หรงหรงจึงส่งเสียงร้องดังกว่าปกติ

หลังจากวุ่นวายกันพักใหญ่ ลี่ซานก็อุ้มสู่หรงหรงกลับเข้าห้องอีกครั้ง

ขณะที่ลี่ซานกำลังจะทำความสะอาด สู่หรงหรงก็จับมือเขาไว้...