Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 296

ลีซานสมองว่างเปล่าโดยสิ้นเชิง เขาโอบกอดซ่งลี่ไว้ทันที ส่งเสียงร้องอู้อี้ไม่เป็นภาษาครั้งหนึ่ง ก่อนจะหมดสติไปอย่างสิ้นเชิง

......

เขาไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร รอบข้างมืดมิดไปหมด เหมือนมีเสียงหายใจของใครบางคนอยู่ข้างหู ลอยมาเป็นระยะ

เสียงนั้น คล้ายกับเสียงครางแผ่วของผู้หญิงที่กำลังมีอารมณ์อย่างห้ามไม่อย...