Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 165

พี่เมฆกลืนน้ำลายลงคอ ร่างกายอ่อนเพลียราวกับถูกล้อรถบดทับ

เธอแทบจะยกแขนไม่ขึ้นแล้ว แต่อดไม่ได้ที่จะรู้สึกทึ่งในใจว่า ไอ้เฒ่านี่มีของจริงๆ

เธอค่อยๆ โน้มตัวเข้าไปจูบที่แก้มของหลี่ซาน แล้วยิ้มตาหยีพูดว่า "งั้นสามวันนี้ คุณก็รออยู่ในห้องให้ดีๆ นะ ฉันจะมอบตัวให้คุณเอง"

พี่เมฆได้สืบมาว่า ในสามวันข้างหน้านี...