Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1202

ลีซานเฉิงมองเธอด้วยสายตาไม่พอใจ เธอกล้าเรียกเขาว่าหัวเต่า คราวนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าเขาร้ายกาจแค่ไหน! เขาจงใจยืดหลังตรง ให้ส่วนโค้งเล็กๆ ที่นูนขึ้นมาเบียดเข้าหาโคนขาของเธอ

ร่างบอบบางของป้าสั่นสะท้าน รีบหลบไปพลางพูดว่า "อย่าซน เดี๋ยวก็ต้องเข้าเมืองไม่ใช่เหรอ กลัวจะไม่ทัน เรากินข้าวกันก่อนเถอะ"

"ป้าขอร...