Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1191

ลีซานเฉิงจึงยืนอยู่ที่ประตู ไม่ได้ไปไหน แม้จะไม่ได้ยินว่าพวกเธอคุยอะไรกัน แต่ความเงียบสงบก็ทำให้เขารู้สึกสบายใจ

ทว่าความเงียบที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นนั้น ถูกทำลายด้วยเสียงหัวเราะคิกคัก เสียงของฉินเอ๋อร์นั้นใสกังวาน แฝงด้วยความอายระคนขัดเคือง

"อะไรนะ? พี่สะใภ้ล้อฉันเล่น ฉันไม่คุยกับพี่แล้วนะ"

หา? มุมปา...